از ياد بردن غم عالم ميسر است

اکنون که با شراب نشد شوکران بنوش

کوشش چه مي کني که از اين سنگ بگذري

کوهي است پشت سنگ ، از اين بيش تر مکوش

چون ني نفس کشيدن ما ناله کردن است

در شور نيز ناله ي ما مي رسد به گوش

آتش بزن به سينه ي آتش گرفته ام

آتش گرفته را مگر آتش کند خموش

به راستي آنان چه کردند که با پرواز و بال خونين به سوي معبود شتافتند و ما چه کرديم که

هر روزمان به وسعت صحراي غفلت و سرگرداني و به تيرگي حسرت و ندامت به

فرداهائي مات و مه آلود ختم مي شود...

در انتظار شهادت ،در انتظار وصال و در انتظار لبخند يار به آسمان چشم مي دوزيم ...

باشد که مورد لطف ايزد منان قرار گيريم

ذکر صلواتي هديه به روح شهيد بزرگوار صمد اميدپور

سلام و التماس دعا

براستي ما انسانهاي به جامانده از قافله ي شهدا و حسرت خوردگان جايگاه رفيع

شهداء،چگونه مي توانيم به وظيفه ي خود در قبال شهدا عمل کنيم ؟

چه کنيم که اين بار ضرر نکنيم و به قافله ي شهدا برسيم؟

آيا اين خبر با ياد شهداء و تلاش براي زنده ماندن نام ،ياد و رسالت  شهداء ميسر

مي شود؟

آري بايد بکوشيم و راه نوراني آنان را بپوئيم...

بايد در همين دنيا شويم مصداق *عند ربهم يرزقون* ....

مصداق شهيد زنده ..

هعي....

حرف دل خيلي از ادما....

اما بازم شکر....

زيبا قلم زديد بانو ......